Och hemel, de vve. Begin niet over de vve. De vereniging van eigenaren is natuurlijk bedoeld als overlegorgaan voor bewoners, maar vaker is het er hommeles. Waarom mag hij een gestreepte groen-witte zonwering, terwijl wij allemaal een effen oranje moesten? Is die nieuwe deurmat van de Gamma betaald uit de pot van de vve, en waarom wisten wij daar niets van? Hoe zit dat met die zwarte hor? Je mag hier helemaal geen zwarte hor, want dat is van buitenaf geen gezicht. Dat hadden we toch zo afgesproken?

Herkenbaar? Vast wel. Een recente steekproef van Het Parool onder Amsterdamse appartementseigenaren meldde dat ruim 40 procent van hen in onmin leeft met de vve.

Ook de Rotterdamse auteur Elvin Post (1973) hoorde in zijn omgeving zo veel dramaverhalen over vve's dat hij besloot er een thriller over te schrijven: Een aardig meisje (Ambo Anthos; € 23,99). En wat een geestig idee is dat - Holland op zijn smalst, had het boek ook kunnen heten.

Plaats van handeling is een flatgebouw in een Rotterdamse volkswijk. Megan Smit (35) heeft zojuist haar koopflatje betrokken (250 duizend euro all-in). Dat was na een relatiebreuk en ze wil opnieuw beginnen, vooral met rust aan haar hoofd. Ooit wilde Megan actrice worden, maar nu werkt ze thuis als goed verdienende copywriter. Zij is het 'aardige meisje' uit de titel. Van haar buren weet ze nog niets, maar daar komt snel verandering in als de jaarlijkse vve-vergadering wordt gehouden in het buurtcafé aan de overkant. Tussen de bitterballen door wordt penningmeester Harmen Vossebelt beschuldigd van verduistering - het zou gaan om circa 1.000 euro uit de vve-kas.

Harmen staat er toch al niet zo best op bij de rest van de flatpopulatie, want het gerucht gaat dat hij regelmatig zijn vrouw Sharon slaat en hun tienerzoon Hero kleineert.

De oer-Rotterdamse buurvrouw Patty - niet op haar mondje gevallen - wil Harmen afzetten en haar nogal sukkelige echtgenoot Bram naar voren schuiven, maar de stemmen staken en uitgerekend de onwetende Megan geeft met haar blanco briefje de doorslag. Daar wordt ze door Patty dan weer vuil op aangekeken. Lekker begin zo, in je nieuwe woonomgeving. Angst en walging binnen de vve.

Dat blijkt allemaal nog niets, achteraf. Een paar maanden later wordt Harmen dood in het trappenhuis aangetroffen. Met een gat in zijn hoofd, hij is duidelijk van achteren neergeslagen - met een groot object, waarschijnlijk een honkbalknuppel. De recherche verschijnt op de plaats delict, en alle flatbewoners lijken verdacht. Toch richt het onderzoek zich met name op Megan. Dat was toch zo'n aardig meisje?

Huiselijk geweld, overspel, een stalker, een buurvrouw die aura's leest, een andere buurvrouw die zich portretschilder waant, diep doorleefd tienerleed van zoon Hero op vrijersvoeten, de mysterieuze dakloze Joram die ongevraagd zijn intrek neemt in de kelder van het flatgebouw, een inspecteur die twijfelt aan het bewijs tegen Megan: er wordt van alles overhoop gehaald in wat je het best de Nederlandse pendant van de populaire Amerikaanse comedy Only Murders in the Building zou kunnen noemen.

Handig gedaan is het ook, stilistisch gesproken, want alle hoofdpersonages krijgen telkens een eigen hoofdstukje met een monologue intérieur, in hun onnavolgbare idiolect (Patty over Harmen: 'Kijk hem daar nu zitten, de ploert') en uiteraard spreken ze elkaar doorlopend tegen.

Met eerdere thrillers als De cursus (2021; over een club van aspirant-auteurs op een onbewoond eiland) en Breekpunt (2022; gesitueerd in het proftennismilieu) heeft Elvin Post aangetoond de tijdgeest aardig op de staart te kunnen trappen, en met zijn tiende misdaadroman is dat niet anders. Aanbevolen vakliteratuur voor Carola Schouten, de nieuwe burgermoeder van Rotterdam.

Een thriller over een jonge vrouw met een pijnlijk verleden die eindelijk haar plek in het leven gevonden lijkt te hebben, totdat ze beschuldigd wordt van moord. Megan Smit verloor op jonge leeftijd haar vader, liep haar gedroomde carrière als filmactrice mis en haar moeder wil maar niet begrijpen waarom ze een einde heeft gemaakt aan de relatie met haar disfunctionele ex-vriend Rex. Wanneer ze een nieuw appartement betrekt in Rotterdam, lijkt het leven haar eindelijk toe te lachen, maar nog geen vijf maanden later wordt haar buurman dood aangetroffen en wijzen de aanwijzingen naar haar als dader. Is ze echt zo onschuldig als ze beweert? Vlot, spannend en zeer toegankelijk geschreven. Elvin Post (Rotterdam, 1973) is een Nederlandse (scenario)schrijver en journalist. Met zijn debuut 'Groene vrijdag' (2004) won hij de Gouden Strop. Zijn meest recent gepubliceerde thrillers zijn 'De cursus' en ‘Breekpunt'. Post oogstte de afgelopen jaren tevens succes met zijn young adult-boeken. Zijn werk is uitgegeven in het Duits, Frans, Spaans, Turks, Hebreeuws, Arabisch en Indonesisch.