De Britse auteur Helen MacDonald is na het plotselinge overlijden van haar vader intens verdrietig. Met haar vader, een bekend fotograaf, ging ze vroeger vaak mee op expeditie en ontwikkelde een grote liefde voor de natuur en in het bijzonder voor roofvogels. Intussen is ze een ervaren valkenier van sperwer en valk. Om haar verdriet en verlies te verwerken besluit zij een havik te gaan trainen. Want, zoals ze later zelf zegt: 'Ik zou willen zijn zoals de havik, vrij van verdriet en ongevoelig voor het leed dat mensen treft'. Dit interessante en leerzame boek bevat een uitgebreid verslag over de opvoeding en training van een jonge havik en over de geschiedenis van de valkenjacht in het algemeen. Dit alles is doorspekt met mooie observaties en gedetailleerde beschrijvingen van de natuur. Helen's geliefde vader komt er zijdelings in voor. Door het hele verhaal zijn passages verweven uit een boek over haviktraining van de Engelse schrijver T.H. White (bekend om zijn Arthurverhalen én Helen’s grote voorbeeld).