Oorspronkelijk geschreven als een toneelstuk vertelt de debuutroman van Toshikazu Kawaguchi (1971) ‘Voordat de koffie koud wordt’ vier afzonderlijke verhalen die zich steeds afspelen in een keldercafé in een steegje van Tokio. Merkwaardig aan dit koffiehuis is de aanwezigheid van een tafeltje dat degene, die eraan plaatsneemt, toelaat in de tijd terug te reizen. Zulks kan pas wanneer aan vijf voorwaarden is voldaan, zoals meteen duidelijk wordt gemaakt in een soort ‘voorwoord’. De reiziger naar het verleden kan niemand ontmoeten die het koffiehuis nog niet heeft bezocht. De (huidige) werkelijkheid kan nooit veranderen. Er zit een vaste klant aan dit tafeltje voor de ‘reiziger’ en je kunt pas gaan zitten als deze klant opstaat, één keer per dag. Eens in het verleden mag de reiziger zijn plaats niet verlaten. En, last but not least, je kunt pas ‘op reis’ wanneer een kop koffie is ingeschonken én de reis duurt tot de koffie is koud geworden. Vier afzonderlijke verhalen waarvan de personages subtiel aan elkaar gelinkt zijn en elkaar tegenkomen in een magisch-realistische setting.